Conca de Barberà DO

Rodzaj: 

Apelacja klasy DO (Denominación de Originen) od 1985 roku.

Położenie: 

Obszar apelacji obejmuje doliny rzek Francolí i Anguera w centralnej Katalonii, w północnej części prowincji Tarragona.

Większość winnic zlokalizowana jest wokół historycznego miasta Montblanc. Apelacja obejmuje w sumie 14 gmin: Barberà de la Conca, Blancafort, Conesa, L’Espluga de Francolí, Forès, Montblanc, Pira, Rocafort de Queralt, Sarral, Senan, Solivella, Vallclara, Vilaverd i Vimbodí oraz Poblet.

Szczepy: 

Dopuszczone przez Radę Regulacyjną apelacji tradycyjne i zagraniczne odmiany winorośli.

Białe

• macabeo (tradycyjna)
• parellada (tradycyjna)
• chardonnay (zagraniczna)

Czerwone

• garnacha (tradycyjna)
• trepat(tradycyjna)
• tempranillo, znane lokalnie jako ull de llebre (tradycyjna)
• cabernet sauvignon (zagraniczna)
• merlot (zagraniczna)
• pinot noir (zagraniczna)
• syrah (zagraniczna)

Białe odmiany stanowią około dwóch trzecich zasadzonych winorośli.

Klimat: 

Klimat jest umiarkowany śródziemnomorski, z gorącymi latem i stosunkowo mroźnymi zimami. Średnia roczna temperatura wynosi 14°C, latem maksimum 35°C, a zimą -6°C. Wiosną, dla winnic położonych wyżej, istnieje ryzyko przymrozków. Opady występują głównie jesienią, a średnia roczna wynosi około 500 milimetrów.

Pasma górskie chronią obszar przed wiatrem, podczas gdy na dużej wysokości lata nie są zbyt gorące. Wilgotność jest nieco wyższa niż w sąsiednich DO. Winorośl otrzymuje około 2500 godzin światła słonecznego rocznie.

Gleby: 

Większość winnic jest zlokalizowana na glebach ciemnych, wapiennych, dość luźnych i ubogich w materię organiczną. Natomiast u podnóża wzgórza Sierra de Prades można znaleźć łupki.

Historia: 

Historia produkcja wina sięga czasów starożytnych Rzymian, ale do czasu panowania Maurów na Półwyspie Iberyjskim prawie zniknęła z obszaru Conca de Barberà. Podobnie jak w wielu innych regionach Hiszpanii produkcja wina rozpoczęła się ponownie dzięki wpływom klasztorów powstałych w średniowieczu. W tym przypadku ogromne znaczenie miał klasztor Santa Maria de Poblet w pobliżu Montblanc, które było wtedy trzecim co do wielkości miastem Katalonii. W XII wieku zarówno Templariusze, jak i mnisi z Poblet pracowali w winnicach.

Okres od końca XVIII wieku do połowy XIX wieku był okresem znamienitego rozwoju tego obszaru. Wina i napoje spirytusowe były eksportowane do Europy Północnej i obu Ameryk, a winogrona stały się dominującą uprawą. W tym okresie zbudowano tarasy na zboczach gór, aby w jak największym stopniu powiększyć obszar uprawy winorośli. Wybudowano nawet linię kolejową łączącą Montblanc z Reus na wybrzeżu, w celu szybszego i sprawniejszego transportu wina.

Pojawienie się wirusa filoksery pod koniec XIX wieku oznaczało koniec okresu rozkwitu dla regionu, ponieważ większość winnic została zniszczona. Jednak powrót był spektakularny. Obszar Conca de Barberà był pierwszym w Katalonii, w którym powstały spółdzielnie winogrodników. Dzięki temu w 1894 roku plantatorzy winogron z Barberà pod kierownictwem Joana Espulgasa (winiarza, który nauczył się we Francji walczyć z wirusem filoksery) podjęli się projektu przesadzenia wszystkich winnic w rejonie Conca, poprzez szczepienie na odpornej na filokserę podkładce New World. Sukces nastąpił w 1903 roku i ponownie ruszyła w pełni zorganizowana uprawa winorośli i wytwarzania wina.

Inne: 

Starsze winorośle rosną jako niskie krzewy zwane en vaso. Ostatnio, w celu zwiększenia produkcji, nowe nasadzenia są na kratach (en espaldera).

Gęstość sadzenia wynosi około 2000 – 2500 winorośli na hektar, chociaż maksymalna dopuszczalna gęstość wynosi 4500 winorośli na hektar.