Solaris

Solaris to stosunkowo nowy, wyhodowany w 1975 przez Norberta Beckera we Fryburgu Bryzgowijskim międzygatunkowy mieszaniec winnej latorośli o jasnej skórce.

Pochodzenie. Odmiana solaris jest odmianą hybrydową, wyhodowaną z merzlinga i siewki Geisenheim 6493 (zarya severa × muscat ottonel). Nazwa pochodzi od łacińskiego »słoneczny« i ma symbolizować siłę i wczesne dojrzewanie. W 2004 została dopuszczona w Niemczech do uprawy masowej.

Właściwości winorośli. Z solaris, jako odmiany o jasnych skórkach produkuje się białe wina. Do istotnych właściwości solaris należy odporność na choroby grzybowe. Liście są duże, trzyczęściowe i ciemnozielone. Owoce są średniej wielkości. Grona średniej wielkości, cylindryczno-stożkowate. Odmiana wczesna, roślina puszcza pędy, kwitnie i dojrzewa około tygodnia wcześniej niż przeciętnie inne odmiany. Istotną właściwością rośliny jest jej mrozoodporność. Solaris nie jest wymagająca, jeśli chodzi o stanowisko. Owoce w pełni dojrzałe mają bursztynowożółtą barwę. Przy suchej i ciepłej pogodzie w sierpniu i we wrześniu część jagód ulega botrytyzacji (powierzchniowemu gniciu), a zawartość ekstraktu przekracza wtedy 25%.

Właściwości wina. Ze względu na dużą zawartość cukru z odmiany solaris nawet w chłodnych rejonach można wytwarzać deserowe naturalne słodkie wina. Wino produkowane z odmiany solaris nadaje się do kupażowania z rieslingiem lub innymi podobnymi odmianami takimi jak hibernal, johanniter lub seyval.

Rozpowszechnienie. Solaris zyskał popularność w nowych nasadzeniach w chłodnych regionach Europy.

Synonimy. Odmiana solaris jest znana również pod nazwami FR 240-75 lub Freiburg 240-75.